Een uniek concept:
Je dwaalt op vier etages door 100 kamers en ruimtes vol met rekwisieten, aanwijzingen, soms realistisch, soms symbolisch, van slaapkamer tot begraafplaats, opgezette dieren, talloze bureaus, een bar van kartonnen dozen, een kamer vol onthoofde poppen of badkuipen.
Zo nu en dan is er ineens een scene expressief geacteerd of gedanst of beide.
Samen met de muziek die voor de helft uit een griezelige soundscape , en voor de helft uit liedjes uit de jaren 40 en '50 wordt een hele sterkte sfeer neergezet, ondersteund door de duisternis en expressionistische belichting,
Het zou allemaal zo mooi zijn, als er dan ook een spannende gedachte, een diep gevoel, een relevant verhaal of boeiende ontwikkelingen van personages uitgedragen zou worden.
Maar het gaat niet echt ergens over, de scenes zijn clichématige horror, soms genante erotiek, en allemaal pretentieus surrealistisch.
De acteurs en dansers zijn overigens uitstekend.